Forum Karawany

Kate

Nuska ja tez podczytuje Smile

Wlasnie jednym tchem przeczytałam i czekam na dalej, ale nie poganiam bo wiem jak to jest Wink

Pozdrówka dla Gadzinek-Kubanek

Ola · Gość

Nusia, super!
Oby tak dalej Smile

))

Mani · Gość

Nusia - z powodu moich wyjazdów zaczynających sięjuż za kilka godzin prosze kolejne części umieszczać na Twoim telefonie komórkowym celem przekazania na mój telefon komórkowy Smile

))
Ewentualnie dopuszczalny będzie mail służbowy Smile

)))

Ale powiem Ci, że się rozkręcasz.... Powoli......
Laughing

Gość

no właśnie z tym dalej to będzie problem
bo teraz to juz same nudy były Very Happy

Mani - w weekend u ciebie w Ol wszystko ci ze Żmijką opowiemy Mr. Green

Nuska

to wyżej to ja - Nuska, która zapomniała się zalogować Smile

Mani · Gość

juz nie ściemniaj, że zapomniałaś, na pewno chciałaś coś złego napisać i dlatego się nie zalogowałś Wink

)))

Zresztą - znowu nie mogę Cię rozczytać Smile

Mela

Mani, nie denerwuj nam Nuski Laughing

bo przestanie pisać i co najgorsze nie wklei żadnych fot, a tego już nie zniosę Very Happy

:)) · Gość

No Nuseczko czekamy na dalszą część!!!

Nuska

Melu - aż tak to na pewno nie będzie Very Happy

Mela

Uffffff, kamień spadł mi z serca, hehehe Laughing

Nuska

mam już kolejny "odcinek" i to taki weekendowy, czyli potrójnej długości Very Happy

ale ja głupia Brick wall

tym razem napisałam go odręcznie, więc czeka jeszcze na przepisanie
będą też pierwsze foty Grey_Light_Colorz_PDT_15

sabah

Nuska ja juz nie moge sie doczekać dalszej czesci ojejku tyle mam czekac, az bedzie nowy tydzien...
Nie doczekam buubuuuu

Gosieq

Nuska, muszę Cię przywołać do porządku!! Wink

Taka egzotyczna wyprawa, a Ty nam tak miarkujesz te dawki opowieści po aptekarsku Wink

A zdjęcia??

Nuska

już się biorę do wklejania Very Happy

to będzie baaaardzo długi odcinek, obawiam się że w połowie uśniecie Question

Gosieq

Ty się, Nuseczko, nie obawiaj, tylko go dawaj!! Foty - też Wink

Nuska

c.d.

Spoko, spoko. Opis kolejnych, ekspresowych konsultacji Helusia u specjalistów zostanie wam darowany Grey_Light_Colorz_PDT_15

Najważniejsza jest bowiem decyzja, która zapada – Heluś jedzie z nami Exclamation

Ale żeby nie było, że „mądry Polak po szkodzie” błyskawicznie – dzięki super agentowi M@rio-lkowi – wykupujemy dodatkowe ubezpieczenie Grey_Light_Colorz_PDT_19

No teraz to już jesteśmy gotowi do wyjazdu.
Nadchodzi wreszcie poniedziałek, 11 czerwca. Ze Żmijką spotykamy się na Okęciu, a właściwie jeszcze przed, bo nasze samochody równocześnie parkują przed budynkiem lotniska. Odprawiamy się szybko i sprawnie, wysyłamy ostatnie esemeski (ups … nie obudziłam Grey_Light_Colorz_PDT_03

)
i wsiadamy do samolotu. Wszystko planowo i o czasie – hura Exclamation

Nie wiem dlaczego, ale tym razem jestem wyjątkowo zdenerwowana. Fakt początkowo troszkę nami trzęsie, ale nie trwa to długo. Wkrótce kapitan, swym aksamitnym głosem, informuje nas że we Frankfurcie będziemy szybciej niż planowano. A więc kolejna dobra wiadomość, a ja…. jak byłam zdenerwowana tak jestem. Intuicja Question

Przeczucie Question

Jak zwał tak zwał, niestety sprawdza się.
Tuż przed 8-ą za oknem pojawia się szare „mleko”, samolotem zaczyna telepać, zapala się sygnalizacja „zapiąć pasy”, a samolot nawet nie próbuje obniżać lotu, choć już dawno powinien rozpocząć proces schodzenia do lądowania. I znowu przemawia do nas kapitan. Tym razem jego aksamitny głos przekazuje nam wiadomość, że z powodu szalejącej nad Frankfurtem burzy nie mamy zgody na lądowanie i musimy czekać. Oczywiście w myślach już szukam najbliższego lotniska (jakbym to ja siedziała za sterami samolotu lub w wieży kontroli lotów Grey_Light_Colorz_PDT_18

) i zastanawiam się jak z niego dotrzeć w mniej niż 3 godziny do Frankfurtu. Myśli Żmijki chyba też krążą w tych samych rejonach, bo nagle mówi: „Obyśmy tylko w Berlinie nie wylądowali” Grey_Light_Colorz_PDT_15

Samolotem telepie. Burza szaleje. Błyskawice za oknem błyskają. Ale przez okno widać też coś jeszcze, coś, co podsyca nasz niepokój jeszcze bardziej….. samolot pozbywa się paliwa Grey_Light_Colorz_PDT_23

Być może jest to standardowa procedura, ale w tamtych okolicznościach przyrody naprawdę powiało grozą Grey_Light_Colorz_PDT_23

Po około 15-u minutach, które dla nas trwały dużo, dużo dłużej, dostajemy zgodę na lądowanie i to w samym Frankfurcie

Uffff..…. najbardziej ryzykowną cześć podróży mamy za sobą Grey_Light_Colorz_PDT_15

Teraz tylko musimy odszukać bagaże. Tylko gdzie one są Question

Sprawdzonym sposobem, że jak nie wiesz jak się zachować, rób to co inni, idziemy za ludźmi z naszego samolotu wierząc, że oni wiedzą dokąd idą Grey_Light_Colorz_PDT_15

Po pokonaniu kilku korytarzy, wjechaniu schodami ruchomymi w górę i zjechaniu w dół docieramy do naszych walizek, które już sobie beztrosko jeżdżą na taśmie. Jest dobrze. Mamy jeszcze 2,5 godziny do kolejnego startu.
Podchodzimy do informacji żeby się podpytać, dokąd teraz powinniśmy iść. Okazuje się, że bagaże możemy nadać w każdej chwili, bo na tak dużym lotnisku odprawa odbywa się liniami lotniczymi a nie na poszczególne loty. Odszukujemy więc stanowiska Condora i pozbywamy walizek. Teraz mamy czas na spokojne „obwąchanie terenu”.
Po pewnym czasie przysiadamy w okolicach bardzo fajnych leżanek i już oczami wyobraźni widzimy, jak za 2 tygodnie właśnie na nich skracamy sobie czas oczekiwania na lot powrotny do domu Grey_Light_Colorz_PDT_15

Na razie jednak siedzimy na klasycznych krzesełkach, a tuż obok nas siedzi chłopak z laptopem na kolanach i buszuje w sieci. Żartujemy sobie, że fajnie by było gdyby pożyczył nam kompa na 5 minut, to byśmy zostawili pozdrowienia na wakacjach.pl i karawanie. Rozmawiamy niezbyt głośno ale swobodnie, aż do momentu gdy ów chłopak wyciąga komórkę i zaczyna rozmawiać po polsku. Upss… Embarassed

No chyba oczywistym jest, że Gadziny bezczynnie siedzieć nie mogły. Zaczęłyśmy knuć Grey_Light_Colorz_PDT_19

, ale jak zwykle bardzo pozytywnie. W efekcie, w drodze do Polski są już dwie przesyłki, czyli pierwsze i ostatnie prezenty dla dwóch Panów M Grey_Light_Colorz_PDT_18

Jak się już w piątek okaże (otrzymujemy dziękczynne esemeski) oba prezenty są bardzo trafione. W sumie nic dziwnego… wiadomo… Gadziny Grey_Light_Colorz_PDT_15

Czas wsiadać do samolotu. I tu niespodzianka. Dwa z naszych miejsc już są zajęte. Zgłaszamy to obsłudze i za chwilę zasiadamy już na innych fotelach. Po drugiej chwili Żmijka zasiada tuż za nami. No, teraz to możemy startować, zwłaszcza że mój poranny niepokój całkowicie się ulotnił.
Na ekranach telewizorków obserwujemy moment startu, a potem oddalającą się szybko ziemię. Fajny pomysł z tymi kamerami na brzuchu samolotu.
10 godzin lotu mija dość szybko. Co kilkanaście minut proponują nam coś do picia (także z procentami Grey_Light_Colorz_PDT_19

) i dwa razy karmią.
Spacery „techniczne” po samolocie dają nam okazję do obejrzenia współtowarzyszy podróży. Oczywiście, prawie natychmiast wyławiamy naszego pupila. Dżamajkos – bo o nim mowa - był the best. Przez całe 10 godzin lotu ani na minutkę nie zdjął z głowy daszku Nike i słonecznych okularów, ale jak chce się być pięknym to trzeba cierpieć Grey_Light_Colorz_PDT_19

Na ekranach telewizorków co i rusz pojawia się mały samolocik informujący nas gdzie aktualnie jesteśmy. A gdzie to my nie byliśmy… i w Anglii i w Kanadzie i w USA, aż wreszcie jest i cel naszej wyprawy KUBA Exclamation

Ciepełko i ogromna wilgotność powietrza to moje pierwsze wrażenia z wyspy. Czas więc ruszać po następne Grey_Light_Colorz_PDT_15

Odprawa – tu znacznie dłuższa niż we Frankfurcie, ale co się dziwić przecież jesteśmy już na Kubie Grey_Light_Colorz_PDT_18

Bagaże odbieramy za to szybko i bez problemu odnajdujemy pracownika Neckermann’a, który kieruje nas do autobusu nr 80. Wybieramy sobie miejsca , wysyłamy pierwsze kubańskie eski do Polski i zaczynamy rozglądać się po okolicy.
To, co widzimy utwierdza nas w przekonaniu, że już jesteśmy na Kubie.
Zresztą sami zobaczcie Grey_Light_Colorz_PDT_15

(fotki Żmijki – zamieszczone za jej zgodą Grey_Light_Colorz_PDT_15

)

Dość długo jesteśmy w autobusie sami. Hmmm….. zastanawiające. Zagadkę rozwiązuje kolejny pracownik Neckermann’a, który prowadzi nas do właściwego autokaru Grey_Light_Colorz_PDT_15

I w tym właśnie momencie moje marzenia o polskojęzycznym pilocie rozbiły się o kubańską ziemię i legły w gruzach. Wita nas bowiem rodowita Kubanka – Gwadelupa, która w pierwszych swoich słowach informuje nas, że po angielsku zna tylko kilka słów.
Opadły nam nie tylko ręce Grey_Light_Colorz_PDT_13

I tylko małym pocieszeniem jest fakt, że z już jadącego autobusu udaje nam się pstryknąć pożegnalną fotkę Dżamajce. Oto on:

c.d.n

Gosieq

Nuska, pięknie!! Kiedy c.d.n.?? Wink

:)) · Gość

O i fotki są Grey_Light_Colorz_PDT_23

Najładniejsze samochody są gdzie Question

Na Kubie

Mam na myśli te amerykańskie ale dobrze utrzymane. No i tego maluszka co zmotoryzował Polskę Grey_Light_Colorz_PDT_03

Mela

Jeszcze zdążyłam na foty Very Happy

Nuska, opowieść super Laughing

Gość

Jeny.....Nuska...w takim tempie to Ja sie nie doczekam ,zeby sie dowiedziec pelnej historii o moim Kubanczyku,ktorego "niby" zgubilyscie na lotnisku Razz

Piszesz swietnie....nie moge sie oderwac,tak na marginesie.... Laughing