Forum Karawany

mona68 · Gość

Przeczytam...przeczytam Smile

Nuska

aż się bałam tu dziś zajrzeć ale widzę że niepotrzebnie bo jeszcze nikt z kijkiem na mnie nie czeka .... ufff.... Smile

Monka - dzięki Very Happy

pewnie wam trudno w to uweirzyć ale ja cały czas piszę i piszę i piszę .... really Exclamation

:)) · Gość

Jak nie czeka?!? Czekam z z bejsbolem ale nie mam odwagi Wink

A na poważnie to trochę czasu minęło i następna część jest MOCNO OCZEKIWANA!!!!!

vanProt

Hmm....
zatkało mnie, ta TWOJA relacja z wyjazdu,
ja tak fajnie chyba nie umiem relacjonować wyjazdów
SUPER
Mat1 gdzie są wspomnienia Zmijiki? bo nie mogę znaleść

Mat1 · Gość

cuba.bloog.pl/?ticaid=5455e

proszę tu są powyżej..i też fajowe.!!!!

Mat1 · Gość

vanProt....tylko dodaj 3 X w......bo nie mogłem zamieścić tu...podobno łamałem regulamin....hehehehe

Katka · Gość

bez kija...ale czekam Laughing

Nuska

uuuuu.... trochę się przestraszyłam tego bejsbola
wiec spieszę z dopisaniem tego i owego Smile

vanProt - witaj na Kubie Very Happy

Nuska

c.d.

Spacerkiem opuszczamy Plaza Mayor.
Spacerkiem, bo po pierwsze słońce jest już zdecydowanie wyżej, co daje nam się szybko odczuć Grey_Light_Colorz_PDT_15

, a po drugie przemierzając w takim tempie uliczki ma się czas żeby zajrzeć w tą czy inną dziurkę Grey_Light_Colorz_PDT_19

. A tym razem podglądamy casas particulares, czyli pokoje do wynajęcia.
Łał Exclamation

To musi być coś niesamowitego tak sobie pomieszkać „po kubańsku” i to w samym Trynidadzie.
Za kilka dni poznamy takich szczęśliwców z Polski.

No ale na razie jesteśmy jeszcze w cudownym Trinidadzie i śmiało, choć podwórko wcale do tego nie zachęca, za Lupą wchodzimy do jednego z domów. A nie jest to taki zwyczajny dom, bo to Dom Santerii.
Santeria czyli „Droga Świętych” to główna religia na Kubie (choć oficjalne jest nią katolicyzm). Łączy w sobie elementy wiary katolickiej z tradycyjnymi wierzeniami afrykańskimi, które na Kubę trafiły wraz z niewolnikami.
Lupa długo opowiada o każdym elemencie znajdującego się tu ołtarza z Czarną Madonną. Długo, bo tu wszystko ma znaczenie. I te muszle i te korale i ta grzechotka. To za ich pomocą kapłani wróżą, składają ofiary i odprawiają wszystkie rytuały.
Nasza Lupa jak się zaraz okaże też się na tym zna.
Zanim opuścimy Dom Santerii (a robimy to jako ostatni) widzimy jak Lupa nisko się skłania przed Madonną, wrzuca do miseczki jakiś datek, a potem ……… szepcząc coś pod nosem, rytmicznie potrząsa grzechotką dookoła miseczki. Gdy się prostuje i widzi, że się przyglądamy z uspakajającym uśmiechem na twarzy zdradza nam, że TO za całą naszą grupę było, więc teraz jesteśmy bezpieczni. Uffff… Grey_Light_Colorz_PDT_15

Obok ołtarza z Czarną Madonną stał także stół ze szklanymi naczyniami napełnionymi wodą. Zwykle tych naczyń jest 7, ale nie zawsze. Zawsze natomiast są one wotami dziękczynnymi dla bóstw opiekujących się domem i jego mieszkańcami.

A czy ta tajemnicza lalka, którą tutejszy kapłan Izrael ustawił przy wyjściu dopiero jak wychodziliśmy ma jakieś religijne znaczenie tego niestety nie wiem. Ale uwiecznić ją musiałam Grey_Light_Colorz_PDT_15

Nie idziemy daleko, bo już po chwili zatrzymujemy się na niewielkim Plazuela Real del Jigüge. To tutaj w XVI wieku w obecności Diego Velázqueza odprawiono pierwszą w mieście mszę świętą.
Pamiętacie pod jakim drzewem odprawiono pierwsza mszę świętą w Havanie Question

Oj widzę, że potrzebna pomoc Grey_Light_Colorz_PDT_18

– pod drzewem puchowca. A w Trynidadzie było to drzewo jigüe.
Nie mam zielonego pojęcia czy rosnące tu teraz drzewo to też jigüe, ale załóżmy, że tak, co Question

A ten dom z ładną ceramiczną dekoracją na zewnątrz to podobno jedna z najlepszych w mieście restauracji. Piszę podobno, bo nam nie dane było tego sprawdzić Grey_Light_Colorz_PDT_13

.
Klatki z ptaszkami na zewnątrz domów to typowy dla Trinidadu obrazek.

Stojąc na tym niewielkim placyku rozglądamy się w prawo

i w lewo

i decydujemy, że idziemy w lewo.
No i dobrze robimy, bo już po kilku krokach spotykamy takich oto jeźdźców Grey_Light_Colorz_PDT_23

. My zatrzymujemy się na ich widok a oni na nasz, po chwili jednak oni ruszają w swoją stronę a my w swoją.

Ta ślicznie odnowiona dzwonnica z kopułą na szczycie to część VIII-wiecznego zespołu klasztornego – Iglesia de San Francisco de Asis. Początkowo budynki użytkowali franciszkanie, potem był tu hiszpański garnizon, jeszcze później szkoła a obecnie Museo de la Lucha Contra Bandidos, czyli Muzeum Walki z Kontrrewolucjonistami. Nie wchodzimy do środka, bo ...... szkoda nam czasu Grey_Light_Colorz_PDT_18

wolimy pospacerować po uroczych zakątkach miasta.

Nam nawet upał nie straszny, choć inni wyraźnie już mają ciepełka dosyć Grey_Light_Colorz_PDT_03

Dacie wiarę, że to stworzenie nawet jednym okiem nie mrugnęło, że o zmianie pozycji czy schowaniu języka nie wspomnę, jak mu po kolei 15 osób z odległości 20 centymetrów robiło zdjęcia Question

Gadziny oczywiście były pierwsze Grey_Light_Colorz_PDT_15

Przechodzimy jeszcze parę metrów i ........ niespodzianka Exclamation

..... znowu jesteśmy na Plaza Mayor Grey_Light_Colorz_PDT_15

tylko tym razem plac podziwiamy „z góry na dół”.

Teraz kiedy niedzielna msza dobiegła już końca a mieszkańcy w większości już się rozeszli, będziemy mogli wejść do środka największego w mieście i na całej Kubie kościoła Iglesia de la Santísima Trinidad.
Ale zanim wejdziemy do środka pobiegnę jeszcze w dół placu i pstryknę fotkę, żeby przypomnieć wam jak kościół wygląda z zewnątrz.
Ja to się dla was poświęcam Grey_Light_Colorz_PDT_08

Wchodzimy do środka XIX-wiecznej katedry. Jedynej, która na Kubie poszczycić się może pięcioma nawami. Kościół słynie ze znakomitej akustyki, o czym sami mogliśmy przekonać się rano (pamiętacie Question

).
Najciekawsze i najpiękniejsze są tu rzeźbione ołtarze wykonane z różnych gatunków cennego drewna. A jest ich aż 11.
W jednym z nich figurka Madonny stoi na tle narodowej flagi. Czyżby to taki dowód na oficjalny rozdział kościoła od państwa : Question

?:

W innym – tym z Najświętszym Sakramentem – umieszczono figurkę Senor de la Vera Cruz.
Figurkę siedzącego Chrystusa wykonano w Hiszpanii i wieziono do Meksyku. Jednak aż 3 razy silne sztormy przerywały jej podróż, co uznano za znak niebios i Chrystus pozostał w Trinidadzie jako patron miasta.
Lupa opowiadając nam tę historię cały czas podkreślała niespotykaną, bo siedzącą pozę Chrystusa (na Kubie są tylko dwie takie rzeźby). Od razu widać, że Lupa nigdy w Polsce nie była i nie widziała tysięcy figurek Frasobliwego Chrystusa, wykonanych przez ludowych (i nie tylko) rzeźbiarzy.
No ale dość wymądrzania się – czas na oglądanie Very Happy

Wzdłuż bocznej ściany katedry wznoszą się zabytkowe schody. Na ich szczycie stoi Casa de la Música, która szczyci się wystawą starych instrumentów.
U podnóża zaś schodów stoi wzniesiony w 1732 roku dom głównego inkwizytora Trinidadu Fernandeza de Lary. W pobliżu ukrzyżowano kilka osób oskarżonych o czary.
Ufff..... jak to dobrze że wtedy jeszcze nikt nic nie wiedział o wrześniowym sabacie Grey_Light_Colorz_PDT_18

I znowu krótki spacerek i odkrywamy kolejny uroczy plac Trinidadu – Plazuela de Segarta. To przy tym niewielkim, trójkątnym placyku stoi kilka najstarszych w mieście domów. Jednym z nich jest Casa de la Trova z 1717 roku.

Gitara nad drzwiami Casa de la Trova nie wisi bez przyczyny. Nawet teraz w samo południe upalnego dnia dobiega ze środka głośna muzyka i odgłosy dobrej zabawy. Chyba nie muszę pisać co robimy Question

Oczywiście – zaglądamy tam Smile

No tak, wszystko jasne. To nasi znajomi z hotelu Wenezuelczycy „odpoczywają” po trudach zwiedzania Grey_Light_Colorz_PDT_03

My tam nie tracimy czasu ani na bierny ani na czynny odpoczynek, tylko ruszamy na miejscowy bazarek. To nic, że nastawiony jest on tylko na turystów. Przecież turyści to właśnie my Exclamation

Żmijka zaskakuje nas tu swoją znajomością hiszpańskiego, która w połączeniu z naszymi umiejętnościami targowania się daje całkiem dobrą mieszankę. Bardzo szybko więc nasze plecaki wypychają się do granic możliwości, a w rękach lądują kolejne reklamówki Grey_Light_Colorz_PDT_15

Zakupy są na tyle udane, że wszystko co kupiłam postanawiam zostawić sobie na pamiątkę, a co Exclamation

Po zakupach opuszczamy zadbane okolice kolonialnego centrum i zapuszczamy się w głąb miasta. Oczywiście aparaty nawet na chwilkę nie lądują w plecakach i to wcale nie dlatego, że tam dla nich nie ma już miejsca (choć to też prawda Wink

).

Chyba już się domyślam dokąd teraz zmierzamy Smile

Dobrze mi się wydawała, że zmierzamy do tej rysującej się na tle nieba wieży.
Sam Plaza Santa Anna nie wyróżnia się niczym szczególnym. Żeby nie dodające mu uroku zapuszczone ruiny Iglesia Santa Anna pewnie nie zwróciłabym na niego w ogóle uwagi.

Choć pewnie i tak byśmy tu przyszli, bo tuż obok, w dawnych budynkach Cárcer Real (więzienia królewskiego) działa restauracja, w której na dziś zamówiony mamy lunch.
Hmmm…… w takim więzieniu to chyba mogłabym posiedzieć Grey_Light_Colorz_PDT_18

No proszę. Są też i nasi dobrzy znajomi Wenezuelczycy. A jak są oni to już wiadomo, że prędzej czy później, ale jednak prawie zawsze prędzej dojdzie do tańców Grey_Light_Colorz_PDT_16

Nie inaczej jest i teraz, a że dobra zabawa jest zaraźliwa to już po chwili w tan ruszamy i my Grey_Light_Colorz_PDT_15

Babcie i dziadkowie widząc nasz zapał co i rusz pokazują nam nowe, skomplikowane figury. Widać idzie nam dobrze, bo na koniec dostajemy gromkie brawa.
I tak oto obiad i jego „spalenie” mamy za sobą Grey_Light_Colorz_PDT_15

W drodze do hotelu zatrzymujemy się jeszcze w małej fabryczce ceramiki. Podziwiamy krótki pokaz mistrza

i efekty jego pracy już po wypaleniu w piecu

Mistrz chyba najbardziej dumny jest z tej oto rzeźby. Widać to po jego minie jak ją prezentuje. Hmmm…… ciekawe dlaczego jako pierwszemu pokazują ją Helusiowi Question

Zanim weszliśmy do tej fabryczki Lupa powiedziała mi, że po pokazie garncarstwa zobaczymy jeszcze fort z 1914 roku. Super Exclamation

Już oczami wyobraźni widziałam te kamienne fortyfikacje i umocnienia.
Oj nieźle się później rozczarowałam ale też i uśmiałam, jak moim oczom ukazał się nie fort z 1914 roku tylko ford z 1914 roku Grey_Light_Colorz_PDT_03

Po powrocie do hotelu robimy jedyną słuszną i logiczną rzecz, czyli idziemy na plażę. Łapiemy opaleniznę, rozgrywamy mecz piłki wodnej i „szlifujemy” niemiecki Grey_Light_Colorz_PDT_15

Ponieważ dziś mamy ostatni wspólny wieczór, Lupa zorganizowała dla nas coś extra – wspólną kolację w osobnej sali restauracyjnej.
Jak wchodzimy do środka okazuje się że nakryto jeden duży stół obok którego ustawiono też mały z 4 nakryciami. Oczywiście myślimy, że i tym razem zadziałało zaklęcie „tres…. solo… Polonia” więc zmierzamy prosto do niego. A tu nagle z wszystkich gardeł wyrywa się okrzyk protestu i zaproszenia do wspólnego stołu. No wiadomo, każdy chce się nacieszyć obecnością Gadzin Grey_Light_Colorz_PDT_18

Chyba też nie muszę pisać kto stara się zająć miejsce naprzeciwko nas Question

Na szczęście Nieśmiały Zając i Księciunio są szybsi i Pudel.pl zasiada troszkę z boku Grey_Light_Colorz_PDT_31

Trinidad słynie z owoców morza, więc menu na dzisiejszą kolację jest oczywiste. Na szczęście Lupa zrobiła wcześniej z nami wywiad i specjalnie dla Gadzin zamówiła coś innego.
Trochę się więc zdziwiłyśmy, jak po podniesieniu przez kelnerki pokrywek z naszych talerzy łypały na nas z nich czarne oczka krewetek Grey_Light_Colorz_PDT_23

Z kamiennymi twarzami wytrzymujemy ten wzrok i czekamy na reakcję Lupy. Uff… po chwili następuje stosowna wymiana talerzy i już możemy cieszyć się smaczną rybką Grey_Light_Colorz_PDT_15

Kolacja i atmosfera panująca na niej była fantastyczna.
Oczywiście po kolacji lądujemy jeszcze w barze i na animacjach. Ale nie są one już tak ciekawe jak wczoraj, choć i dziś tańczy nasz Idol.
Hitem wieczoru okazuje się piosenka, w której często w refrenie pada słowo „siniora”. Widząc, że bardzo mi się ona spodobała Holywoodski Uśmiech często tego wieczoru podśpiewuje: siniora… siniora…. Grey_Light_Colorz_PDT_15

Ponieważ żegnamy się dziś z morzem karaibskim ruszamy na wieczorny spacer po plaży. Spacer zaczął się sennie i powoli a zakończył kurc galopkiem do leżaków Grey_Light_Colorz_PDT_18

A wszystko przez jednego potężnego kraba który, na nasz widok rzucił się ….. do ucieczki Grey_Light_Colorz_PDT_16

My na jego widok zrobiliśmy zresztą dokładnie to samo Grey_Light_Colorz_PDT_03

Przez resztę wieczoru nie odważyłam się już trzymać nóg na piasku Grey_Light_Colorz_PDT_15

Już jest dawno po północy, a my nadal jesteśmy na plaży. Chyba w ten sposób staramy się odwlec jutro, bo jutro Grey_Light_Colorz_PDT_13

… no właśnie…. to jutro Grey_Light_Colorz_PDT_13

… ale to dopiero jutro… Grey_Light_Colorz_PDT_15

c.d.n.

Mat1 · Gość

no nareszcie....PIKNIE...PIKNIE.!!!!!!....BRAVO Nuska.!!!!....Dzięki.!!!!!

Mat1 · Gość

Nuska a te nogi to wystawione na przynente na kraby????....hehehehe

Nuska

jakie pięknie Question

foty mi się rozjechały Sad

juz 2 razy je zmieniałam a one jak są wielkie tak są Sad

ręce opadają Sad

Katka · Gość

Nusia..to przez tego garncarza...hihi

ale i tak jest pięknie i rewelacyjnie Exclamation

Katka · Gość

Nusia, nie wiem jakie grube są przewodniki o Kubie...ale ja mam wklejone juz w Wordzie 352 strony Twoich opowieści o fotek Laughing

:)) · Gość

Relacja hmm... jakby to powiedzieć... EXTRA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Z niecierpliwością będę czekał na następne. I chwilowo nie będę naglił o cd bo wiadomo że aby powstało coś dobrego to potrzeba trochę czasu.
Prawda Nuseczko?!
Do jutra rano powinno wystarczyć czasu Wink

?

Nuska

ufff..... chyba udało się wszystko poprawić Very Happy

jakby się jeszcze jakieś "byki" wkradły to proszę o info

Mat - te nogi to ze strachu tak w powietrzu
gdyby tam w pobliżu był stół to wdrapałabym się na niego a tak to tylko leżak musiał wystarczyć Wink

Katka - naprawdę Question

kruca

nie widziałam żem tak płodna bajkopisarka Wink

:)) · Gość

A ta "ichnia" zielona "syrenka" tyż mi sie podoba Smile

mona68 · Gość

Brawo Nusiu...pisz..pisz...nie ma obijania... Wink

) Wszystko extra Smile

))

Mat1 · Gość

tak ....Nuska do jutra rano....hehehehe

Nuska

ło matko

chyba dobrze się stało, że nie doczytałam wpisu Darka.K w piątek (Darku.K sorki), bo bym się na działce stresowała, a tak to beztrosko przebimbałam weekend Very Happy